Της …σύνταξης

Υποκριτές, προκλητικοί και χυδαίοι!

Απ΄ όλα έχει ο προπαγανδιστικός μπαξές της συγκυβέρνησης, στην προσπάθειά της να δικαιολογήσει τα αντιλαϊκά μέτρα που ψήφισε και μπαίνουν ήδη σε εφαρμογή, ειδικά για τις περικοπές των συντάξεων, να κατευνάσει τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Από ψευτοπαραδοχή ότι τα μέτρα είναι πράγματι άδικα, από καλλιέργεια και άλλων απατηλών ελπίδων ότι κάτι μπορεί να διορθωθεί και φυσικά από προκλητικές, επιθετικές απόψεις που λένε κατάμουτρα στους εργαζόμενους, στο λαό και στους συνταξιούχους να βγάλουν το σκασμό και να μην διαμαρτύρονται, γιατί τα μέτρα της κυβέρνησης 

αποκαθιστούν αδικίες!!!

Κι έτσι βγαίνουν υπουργοί, υφυπουργοί και βουλευτές κύρια του ΣΥΡΙΖΑ σε μοιρασμένους ρόλους και με δηλώσεις τους ρίχνουν τη μία ή την άλλη δέσμη «επιχειρημάτων».

Αρωγό στην προσπάθειά τους αυτή έχουν κύρια τη ΝΔ, παίζοντας το δικό της ρόλο βγαίνει και σαν … μωρή παρθένα κατακεραυνώνει την κυβέρνηση για τα αποτελέσματα της πολιτικής της σε βάρος του λαού. Στην ίδια γραμμή στελέχη της «παραδέχονται» ότι και τα δικά τους μέτρα ήταν κακά για τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, αλλά αμολάνε και τη δική τους απατηλή ελπίδα, ότι αν έμεναν και συνέχιζαν το έργο τους θα είχαν δημιουργήσει συνθήκες για κάποια βελτίωση.

Το κοινό τους μοτίβο είναι πως η έξοδος από την κρίση και η ελπίδα για το λαό θα έλθουν μέσα από τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος ευνοϊκού για την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις των καπιταλιστών, την ανάπτυξη που θα δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης, θα μειώσει την ανεργία, θα, θα, θα. Και πάνω εκεί στηρίζουν όλη τη δήθεν αντιπαράθεσή τους, που βέβαια έχει ξεμπροστιαστεί από την κοινή ψήφο τους στο τρίτο μνημόνιο.

Την όλη εικόνα ενισχύουνε τα ΜΜΕ (ραδιόφωνα, τηλεοράσεις), που έχουν μοιράσει τον πολιτικό δημοσιογραφικό χρόνο τους ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη ΝΔ, βγάζοντας σε καθημερινές και απανωτές συνεντεύξεις και δηλώσεις στελέχη των δύο παρατάξεων. Προσπαθούν έτσι να παγιώσουν την εικόνα ότι η αντιπαράθεση δεν μπορεί να είναι ανάμεσα σε αντίπαλες και διαφορετικές πολιτικές, που εκφράζουν από τη μια μεριά οι καπιταλιστές και από την άλλη το εργατικό λαϊκό κίνημα, αλλά στο ποιος από τους δυο - ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ – μπορεί να φέρει αυτές τις επενδύσεις, αν τα μέτρα που παίρνουν ή προτείνουν είναι αναπτυξιακά, αν κάνουν αστοχίες που δεν εμπνέουν σιγουριά στους επενδυτές και ειδικά στους ξένους κλπ.

Η παρέμβαση του ταξικού λαϊκού εργατικού κινήματος είναι και θα γίνει ο καταλύτης για το ξεκαθάρισμα της κατάστασης. Για την αποκάλυψη της απάτης, της υποκρισίας, του κυνισμού. Αλλά και κύρια για την πιο πετυχημένη δυναμική, αποτελεσματική οργάνωση της δράσης τους ενάντια στα σχέδια της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκφραστών. Εκεί, όπου μέσα από την περισσότερη και μεγαλύτερη ανάπτυξη της ταξικής πάλης τους θα αναδείξουν την ουσία, δηλαδή το ποιες πολιτικές συγκρούονται και σε ποια κατεύθυνση πρέπει να αναζητηθούν από το λαό οι οριστικές λύσεις των προβλημάτων που οι μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενες πολιτικές του δημιουργούν.

Άρθρο του «Πανσυνταξιουχικού Αγώνα», Ιούλης – Αύγουστος 2016 Αρ. Φύλ. 410