Φιλανθρωπία: Η άλλη όψη της απανθρωπιάς.

Οι αποκαλύψεις για τον ύποπτο ρόλο διάφορων ΜΚΟ σ την αντιμετώπιση των εκρηκτικών προβλημάτων που δημιουργεί η αντιλαϊκή πολιτική, «φροντίδα» εξαθλιωμένων κ. α.) βγάζουν στην επιφάνια μια άλλη, την κρυφή πλευρά του ζητήματος «φιλανθρωπία».

Δεκάδες «φιλάνθρωπο», «αλληλέγγυοι», επίσημες και ανεπίσημες ΜΚΟ, που όμως δεν τις ξέρουν ούτε τα υπουργεία που τις χρηματοδοτούν με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, έχουν κάνει την εμφάνιση τους, παρεμβαίνουν για να βοηθήσουν δήθεν τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.

Ανάμεσα τους μεγάλες αλυσίδες Σούπερ Μάρκετ, τηλεοπτικά κανάλια που ανήκουν σε εφοπλιστές, βιομηχάνους και  μεγαλοεπιχειρηματίες. Εκείνους δηλαδή που με τις απαιτήσεις τους προς τις κυβερνήσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους, δημιουργούν όλα αυτά τα προβλήματα στο λαό. Τους ανέργους που δεν μπορούν να ζήσουν, τους αστέγους που έχασαν τα σπίτια τους ή δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι, τα παιδιά οικογενειών που δεν έχουν να φάνε, τους συνταξιούχους που λιμοκτονούν, τους ασθενείς που δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακα τους.

Και οργανώνουν εκστρατείες «φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης» προς τα θύματα τους, μαζεύοντας τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, παρέχουν συσσίτια, στήνουν «κοινωνικά» ιατρεία και φαρμακεία. Καμία βέβαια σχέση με την αληθινή, λαϊκή αλληλεγγύη και συμπαράσταση των λαϊκών οργανώσεων, των συνδικάτων , των επιτροπών αγώνα, που δεν βοηθούν απλά τους έχοντες ανάγκη, αλλά ταυτόχρονα οργανώνουν την πάλη για την αποτροπή και ανατροπή αυτής της πολιτικής, καλώντας τον ταλαιπωρημένο λαό να αντιδράσει με οργάνωση και ένταση της δράσης του.

Τι αποκαλύπτουν όλες αυτές οι μεθοδεύσεις. Ασφαλώς στην υποκρισία των πλουτοκρατών, που απομυζούν τον πλούτο του λαού και επίσης το γεγονός πως η «φιλανθρωπία» τους στηρίζεται στην ύπαρξη της δυστυχίας. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εκδήλωση της «φιλανθρωπικής» παρέμβασης τους είναι να υπάρχουν άνθρωποι που την έχουν ανάγκη. Να υπάρχουν πεινασμένοι, ανασφάλιστοι, άνεργοι, άνθρωποι χωρίς εισόδημα και την δυνατότητα να εξασφαλίζουν τα αναγκαία,

Στόχος να περνά η θεωρία των καλών καπιταλιστών, που βοηθούν τον πλησίον τους, το λαό, που έχουν καρδία και συμπονετικά αισθήματα, πως τελικά ο καπιταλισμός έχει και την καλή του πλευρά.

Όμως ο λαός δεν χρειάζεται την καπιταλιστική φιλανθρωπία, που είναι η άλλη όψη της καπιταλιστικής απανθρωπιάς,  αλλά την κατάργηση της απανθρωπιάς του συστήματος αυτού, να απαλλαχτεί από τους «φιλάνθρωπους» καπιταλιστές, που έχουν κάτσει στο σβέρκο του και απομυζούν τον κόπο και τον πλούτο του, πετώντας του πότε – πότε ένα ψίχουλο.

Άρθρο του «Πανσυνταξιουχικού Αγώνα», Ιούλης – Αύγουστος 2016 Αρ. Φύλ. 410