Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

Θέλουν τους εργαζόμενους χειροπόδαρα δεμένους στο «αναπτυξιακό σχέδιο» του κεφαλαίου


ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ»

ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και εργοδοτικές Ενώσεις συνυπογράφουν «Κοινή Δήλωση» για την ανάπτυξη, στο πλαίσιο της ΟΚΕ



Από τη χτεσινή φιέστα των «κοινωνικών εταίρων»
Eurokinissi
Από τη χτεσινή φιέστα των «κοινωνικών εταίρων»
Το στρατηγικό σχέδιο του κεφαλαίου για τη στήριξη των κερδών και της ανταγωνιστικότητάς του, όπως και την προσπάθεια να στρατευτούν οι εργαζόμενοι πίσω από αυτό το σχέδιο, που προϋποθέτει την ολομέτωπη γενίκευση της επίθεσης σε βάρος τους, αποτυπώνει η «Κοινή Δήλωση για το Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο», που παρουσιάστηκε χτες σε εκδήλωση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής Ελλάδας (ΟΚΕ).
Την «κοινή δήλωση» συνυπογράφουν οι «κοινωνικοί εταίροι» που συναπαρτίζουν την ΟΚΕ, δηλαδή οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών ενώσεων (ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ κ.ά.). Στην εκδήλωση συμμετείχαν επίσης ο πρόεδρος της Βουλής, Ν. Βούτσης, ο οποίος και παρέλαβε την «Κοινή Δήλωση», εκπρόσωποι της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, οι οποίοι με τις τοποθετήσεις τους επιβεβαίωσαν την ταύτισή τους στην προώθηση της αντεργατικής στρατηγικής του κεφαλαίου.

Σηματοδοτώντας την «ανανέωση» της προσπάθειας να καταστήσουν τους εργαζόμενους και το λαό ενεργούς υποστηρικτές της πολιτικής που τους τσακίζει, οι λέξεις «εθνική συνεννόηση» και «κοινωνική συναίνεση» κλήθηκαν σε όλες τις πτώσεις, από όλους τους «κοινωνικούς εταίρους».


«Η ΟΚΕ είναι ο ιδανικός χώρος για να εξελιχθεί η συζήτηση για το Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο», τόνισε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ, Χ. Κυριαζής, επιβεβαιώνοντας το ρόλο της ως ενός βασικού εργαλείου στην προώθηση του «κοινωνικού εταιρισμού», δηλαδή στην επιχείρηση αφοπλισμού του εργατικού κινήματος και ποδηγέτησης των εργαζομένων πίσω από το άρμα των νέων αντιλαϊκών στόχων που θέτει το κεφάλαιο για τη λεγόμενη «μεταμνημονιακή» περίοδο, με «τυράκι» τις απατηλές υποσχέσεις για «κοινωνική συνοχή», «κοινωνική δικαιοσύνη», «βελτίωση των εισοδημάτων», «περισσότερες θέσεις εργασίας» κ.ο.κ.

Χαρακτηριστικά, η «Κοινή Δήλωση» αναφέρει ότι «η διαμόρφωση συνθηκών πολιτικής και κοινωνικής συνεννόησης και η συμμετοχή όλης της κοινωνίας σε ένα αναπτυξιακό σχέδιο που θα απαντά στα σημερινά προβλήματα, λαμβάνοντας υπόψη τις επόμενες γενιές, αποτελούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την έξοδο από την κρίση, την επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα και την ισχυροποίηση της χώρας στις συνεχώς μεταβαλλόμενες διεθνείς συνθήκες».
«Αναπτυξιακοί στόχοι» βγαλμένοι ένας προς έναν από τα κιτάπια του κεφαλαίου
Η «Κοινή Δήλωση» που συνυπογράφουν οι «κοινωνικοί εταίροι» εστιάζει σε έξι «αναπτυξιακούς στόχους» και δώδεκα «άξονες - παρεμβάσεις», γύρω από τους οποίους χτίζεται μεθοδικά όλο το πλαίσιο των απαιτήσεων του κεφαλαίου για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τη «βελτίωση της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας».

Ως τέτοιοι «κεντρικοί αναπτυξιακοί στόχοι» προβάλλονται:

-- Η «προσέλκυση καινοτόμων επενδύσεων και βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Πίσω από αυτόν τον κεντρικό στόχο του κεφαλαίου κρύβεται η κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης σε όλη την κλίμακα, αφού αυτή αποτελεί και τον «κράχτη» για την «προσέλκυση επενδύσεων»: Η παγίωση και επέκταση της σημερινής εργασιακής ζούγκλας, η διαρκής επίθεση στους μισθούς των εργαζομένων, η παραπέρα ενίσχυση της «ευελιξίας», η επίθεση στη συνδικαλιστική δράση και σε όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων που... «χαλάνε» το «επιχειρηματικό περιβάλλον».

-- Η «ενίσχυση της εξωστρέφειας», δηλαδή ο ακόμα μεγαλύτερος προσανατολισμός των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στη διεθνή αγορά, η ένταση της εκμετάλλευσης και η εμπλοκή της χώρας σε επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για την ενίσχυση της θέσης τους στον διεθνή ανταγωνισμό, σε βάρος βέβαια των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

-- Ο «εκσυγχρονισμός του παραγωγικού δυναμικού» και η «αναβάθμιση του ανθρώπινου κεφαλαίου και προσαρμογή των δεξιοτήτων στις σύγχρονες απαιτήσεις». Η «προσαρμογή» των εργαζομένων στις «σύγχρονες απαιτήσεις» του κεφαλαίου μεταφράζεται σε ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή της εκπαίδευσης και της κατάρτισης στις διαρκώς μεταβαλλόμενες προτεραιότητες των μονοπωλίων, όπως και σε αντίστοιχη ενίσχυση της δουλειάς - «λάστιχο».

Οι υπόλοιποι «κεντρικοί αναπτυξιακοί στόχοι» είναι το περιτύλιγμα της προσπάθειας να εμφανιστούν οι στρατηγικοί στόχοι του κεφαλαίου ως «το κοινό καλό», ως μια πολιτική που παράγει εξίσου θετικά αποτελέσματα για καπιταλιστές και εργάτες, για εκμεταλλευτές και θύματα της εκμετάλλευσης. Μιλούν π.χ. για «μείωση της ανεργίας και αύξηση της ποιοτικής απασχόλησης», «μείωση φτώχειας και ανισοτήτων», όταν η στρατηγική του κεφαλαίου φέρνει απογείωση της υποαπασχόλησης και της «ευελιξίας», μεγέθυνση της ακραίας φτώχειας και διεύρυνση της ανισότητας.

«Αξονες παρέμβασης» για την παραπέρα στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων
Οι επιδιώξεις του κεφαλαίου διατυπώνονται ξεκάθαρα μέσα και από τους «βασικούς άξονες παρέμβασης» που περιλαμβάνει η «Κοινή Δήλωση».

Μεταξύ άλλων, ξεχωρίζουν οι απαιτήσεις για:

-- «Εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης», για την «προώθηση της υγιούς και κοινωνικά υπεύθυνης επιχειρηματικότητας». Ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή του αστικού κράτους, δηλαδή, στις σύγχρονες ανάγκες των «υγιών» επιχειρηματικών ομίλων που επικρατούν στον ανταγωνισμό, την ίδια ώρα που τσεκουρώνονται διαρκώς τα όποια κρατικά κονδύλια για την κάλυψη λαϊκών αναγκών.

-- «Βελτίωση της φορολογικής διοίκησης και διαμόρφωση απλού και σταθερού φορολογικού συστήματος, ώστε να διευκολύνεται η επιχειρηματικότητα». Ετσι βαφτίζονται οι νέες φοροαπαλλαγές και «ελαφρύνσεις» στο κεφάλαιο, ενώ την ίδια στιγμή εντείνεται η αντιλαϊκή φοροληστεία (π.χ. με τη νέα μείωση του αφορολόγητου για μισθωτούς, αγρότες, συνταξιούχους).

-- «Αποκατάσταση του αναπτυξιακού ρόλου του χρηματοπιστωτικού συστήματος και πλήρη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών και δημόσιων πηγών χρηματοδότησης, για να διασφαλισθεί η ρευστότητα στην αγορά και να στηριχθεί η επιχειρηματικότητα και η ανάπτυξη». Κομβική πλευρά στον παραπάνω άξονα αποτελεί βέβαια η ένταση των πλειστηριασμών, των κατασχέσεων και των εκβιασμών σε βάρος εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών για τα χρέη τους προς τις τράπεζες...

-- «Επανασχεδιασμό του εκπαιδευτικού συστήματος, με μακροχρόνιο ορίζοντα και αναβάθμιση της κατάρτισης και της διά βίου μάθησης (...) προσαρμογή των δεξιοτήτων στις απαιτήσεις της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης (...) Προώθηση και ενίσχυση της έρευνας και σύνδεσή της με την επιχειρηματικότητα». Προωθείται δηλαδή η ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της Ερευνας στις ανάγκες του κεφαλαίου, σε ακόμα μεγαλύτερη αντιδιαστολή με τις κοινωνικές ανάγκες.

-- «Βελτίωση Ενεργειακού Σχεδιασμού με προσανατολισμό στην καθαρή και ανταγωνιστική ενέργεια, σύμφωνα με τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας...». Και εδώ, κριτήριο του «εθνικού σχεδίου» είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, την ίδια ώρα που εντείνεται όλο και περισσότερο η ενεργειακή φτώχεια για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειας.

Αναφέρονται επίσης ως «βασικοί άξονες» η «ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης και επίλυση διαφορών», ώστε «να διευκολύνονται οι επενδύσεις», η «υιοθέτηση και εφαρμογή Βιομηχανικής Πολιτικής που θα έχει στόχους ευθυγραμμισμένους με εκείνους της ΕΕ».

«Κουμπώνει» με την «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική» της κυβέρνησης
Το «Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο» αποτυπώνει τις ανάγκες του κεφαλαίου, οι οποίες είναι διαμετρικά αντίθετες με τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Είναι ένα «σχέδιο» που έρχεται να «κουμπώσει» πλήρως με την «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021» που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και την οποία κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσίασε ο Λόης Λαμπριανίδης, γγ Στρατηγικών και Ιδιωτικών Επενδύσεων του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ταυτίζονται ακόμα και στην ορολογία που χρησιμοποιείται: Για παράδειγμα, ανάμεσα στους κεντρικούς στόχους που θέτει το κυβερνητικό σχέδιο είναι η «ενεργή πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων, αναβάθμισης επιχειρήσεων, βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος»...

Γίνεται λοιπόν φανερό πως κυβέρνηση και «κοινωνικοί εταίροι», μαζί με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που δεσμεύονται στους στόχους της «ανταγωνιστικότητας» και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, χτυπάνε μαζί τα ίδια αντιλαϊκά «σφυριά», σφυρηλατούν νέα δεσμά για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Μάλιστα, οι «κοινωνικοί εταίροι» δεν παραλείπουν να νουθετήσουν τους εργαζόμενους, σημειώνοντας στην «Κοινή Δήλωση» ότι «στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας (...) όλοι οι πολίτες της χώρας, μέσα από συλλογικές εκφράσεις και ο καθένας ατομικά, έχουμε ευθύνη να συμβάλουμε υπεύθυνα στη βελτίωση της κατάστασης που βιώνουμε καθημερινά...».

Η ευθύνη της εργατικής τάξης και του λαού είναι εντελώς αντίθετη: Είναι να χαλάσουν τα σχέδια του κεφαλαίου και να βάλουν μπροστά το δικό τους σχέδιο, με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες τους, η ικανοποίηση των οποίων βρίσκεται στον αντίποδα της στρατηγικής και των «εθνικών σχεδίων» των επιχειρηματικών ομίλων.

{--->}

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου