Πριν ακόμα ο νόμος - λαιμητόμος τεθεί σε πλήρη εφαρμογή, ο οποίος υποτίθεται ότι «έκλεινε οριστικά» το Ασφαλιστικό, αυτό «ανοίγει» ξανά. Πριν οι συνταξιούχοι νιώσουν στο πετσί τους το σύνολο των ανατροπών και των περικοπών που επιβάλλει ο νόμος αυτός - οι οποίες μαζί με την αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων και μόλις στην πρώτη τετραετία εφαρμογής του (2016 - 2019) ξεπερνούν τα 8 δισ. ευρώ, πριν ακόμα οι νέοι συνταξιούχοι, που υπέβαλαν αίτηση συνταξιοδότησης μετά τις 12/5/2016, «καταλάβουν» το μέγεθος των μειώσεων στις συντάξεις τους, πριν ακόμα διαφανούν στο σύνολό τους οι αρνητικές συνέπειες και για άλλες παροχές (στον κλάδο της Πρόνοιας, της αναπηρίας, στις παροχές Υγείας), η κυβέρνηση συμφώνησε να προνομοθετήσει νέα μόνιμα μέτρα σε βάρος εργαζομένων και συνταξιούχων, τα οποία θα τεθούν σε εφαρμογή μετά την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου...
Οι «δεσμεύσεις» και τα... «αντισταθμίσματα»
Τώρα, αποδεικνύεται ότι οι... «δεσμεύσεις» αυτές ήταν ένας ακόμα ελιγμός της κυβέρνησης για να περάσει ο νόμος - λαιμητόμος.
Να σημειωθεί, μάλιστα, ότι τον περασμένο Μάη, τη στιγμή δηλαδή που ψήφιζε την άμεση περικοπή επικουρικών συντάξεων σε πάνω από 250.000 συνταξιούχους, τη σταδιακή περικοπή μέχρι την πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ, αντίστοιχες περικοπές στα εφάπαξ και στα μερίσματα των δημοσίων υπαλλήλων, η κυβέρνηση παρουσίαζε ως... «αντιστάθμισμα» τον ισχυρισμό ότι «έσωσε τις κύριες συντάξεις»!
Ετσι και τώρα, ενόψει των νέων περικοπών στις κύριες συντάξεις που... «έσωσε» τον περασμένο Μάη, η κυβέρνηση υπόσχεται ως «αντιστάθμισμα» μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ ή σε άλλα χαράτσια. Το προπαγανδιστικό παραμύθι επαναλαμβάνεται, για να περνά με τις λιγότερες δυνατές λαϊκές αντιδράσεις η αντιλαϊκή επίθεση...
Η ταξική ουσία των ανατροπών
Οι νέες μειώσεις δεν είναι αποτέλεσμα των παράλογων αξιώσεων των δανειστών, αλλά ένα συγκεκριμένο σχέδιο που υπακούει στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, που θεωρεί την Κοινωνική Ασφάλιση «κόστος» για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και τα δημοσιονομικά του αστικού κράτους, βαρίδι για τη δυνατότητα ακόμα μεγαλύτερης κρατικής στήριξης των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.
Γι' αυτό, άλλωστε, η μία περικοπή διαδέχεται την άλλη. Γι' αυτό ήδη πολλά χρόνια πριν εκδηλωθεί η καπιταλιστική κρίση, ο ένας αντιασφαλιστικός νόμος διαδέχεται τον άλλο, στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ.
Γι' αυτό το Ασφαλιστικό δεν «κλείνει», αλλά παραμένει σταθερά ανοιχτό, αφού είναι σταθερή η στρατηγική της ΕΕ και όλων των αστικών κυβερνήσεων για περιστολή των δαπανών στην Ασφάλιση, για μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους».
Εδώ βρίσκεται το κλειδί κατανόησης των συνεχών και αλλεπάλληλων ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση, αυτή είναι η ταξική τους ουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου