«Ρίσκο» και «αποδόσεις»... αντί για συντάξεις

Τουλάχιστον από το 1992 μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις, για λογαριασμό πάντα του κεφαλαίου, «σώζουν» το Ασφαλιστικό. Από τον περιβόητο νόμο Σιούφα το 1992 (ΝΔ), στον ν. 3029/2002 του Ρέππα και τον 3863/2010 του Λοβέρδου (ΠΑΣΟΚ), μέχρι τον ν. 4387/2016 του Κατρούγκαλου (ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ), που οι εργαζόμενοι ονόμασαν δίκαια «νόμο - λαιμητόμο», οι αστικές κυβερνήσεις βήμα - βήμα διέλυσαν το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.

Με σημαία τη «βιωσιμότητα» και τη... «δικαιοσύνη» (!), νομοθετώντας πάνω στις ράγες που από την ίδια περίπου εποχή είχε θέσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, λεηλάτησαν τις συντάξεις, συρρίκνωσαν τις παροχές Υγείας, αύξησαν τις εισφορές μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων και αγροτών. Την ίδια ώρα, το κράτος περιόριζε τη χρηματοδότηση προς το δημόσιο σύστημα ακόμα πιο κάτω από τις ανάγκες του, ενώ παράλληλα μειώνονταν και οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές.


Είναι η ίδια περίοδος που οι επιχειρήσεις, παρά τις απαλλαγές τους, συνέχιζαν, όπως και τις προηγούμενες δεκαετίες, να μην καταβάλλουν τις εισφορές τους, με αποτέλεσμα σήμερα το ύψος των ληξιπρόθεσμων εισφορών προς το πρώην ΙΚΑ, που έχουν υπαχθεί στο ΚΕΑΟ, να ανέρχεται στο ποσό των 16,4 δισ. ευρώ, πέραν της «μαύρης», ανασφάλιστης εργασίας που δεν καταγράφεται. Παράλληλα, το κεφάλαιο για δεκαετίες ροκάνιζε τα αποθεματικά των Ταμείων με «δανεικά και αγύριστα», πέρα απ' αυτά που σφετερίστηκε στο χρηματιστήριο.

Το γαϊτανάκι με τους «σωτήρες» και τα «σωτήρια σχέδια» όμως δεν τελειώνει... Ετσι, στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου του 3ου συνεδρίου της ΝΔ, ο αναπληρωτής τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Ν. Μηταράκης κατέθεσε πρόταση για «ένα νέο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης».

Η πρόταση του Ν. Μηταράκη ουσιαστικά παραπέμπει σε ένα ακόμα πιο ιδιωτικό - ατομικό σύστημα ασφάλισης των «3 πυλώνων», όσον αφορά τους σημερινούς ασφαλισμένους. Ουσιαστικά, επαναλαμβάνει την αρχιτεκτονική που ψήφισε και εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τον ν. 4387/2016 (βασική - εθνική σύνταξη, ανταποδοτικό τμήμα της κύριας σύνταξης, επικουρική σύνταξη χωρίς εγγύηση για το ύψος της κ.ο.κ.). Ταυτόχρονα, και αυτός, με πρόσχημα τους ελεύθερους επαγγελματίες, τάσσεται υπέρ της παραπέρα μείωσης των εργοδοτικών εισφορών, όπως απαιτούν ο ΣΕΒ και οι άλλες ενώσεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Η «καινοτομία» της πρότασης βρίσκεται στο γεγονός ότι για τους «νέους ασφαλισμένους» προβλέπεται η «επιλογή» ασφαλιστικού φορέα μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικών. Η «επιλογή» αυτή οδηγεί απευθείας στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, μιας και καταργείται η υποχρεωτική ασφάλιση για κύρια σύνταξη στο δημόσιο σύστημα. Με τον τρόπο αυτό υιοθετείται ένα σύστημα όπου δημόσια και ιδιωτική ασφάλιση εξισώνονται, το δημόσιο σύστημα κινδυνεύει να μην έχει πόρους, ενώ το κεφάλαιο και το κράτος του απαλλάσσονται ακόμα πιο δραστικά από το «κόστος» της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ετσι, οι συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων και των «παλιών ασφαλισμένων» θα βρεθούν στον αέρα. Αλλά και για τους «νέους» ασφαλισμένους που δεν θα υποχρεώνονται να ασφαλίζονται στο δημόσιο σύστημα, αλλά θα μπορούν να «επιλέγουν» αποκλειστικά την ιδιωτική ασφάλιση, δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το επίπεδο των παροχών.

Οπως μάλιστα αναφέρεται στο 11ο σημείο της πρότασης, δίνεται η δυνατότητα στον ασφαλισμένο «να επιλέγει επενδυτική στρατηγική, ώστε να αναλαμβάνει το ρίσκο, αλλά και τις αποδόσεις που επιθυμεί»! Δηλαδή, το δικαίωμα στη σύνταξη μετατρέπεται σε τζογάρισμα και ο ασφαλισμένος σε τζογαδόρο. Πρόκειται για πρόταση καραμπινάτης ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης, πραγματική ωρολογιακή βόμβα για τις συντάξεις και σε ό,τι έχει απομείνει απ' αυτές. Μια πρόταση, βέβαια, που εντάσσεται απόλυτα στην αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, την οποία ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί να την υπηρετήσει πιο αποτελεσματικά...

Γ. Ζαχ.

{--->}