Ενας ακόμα «πολιορκητικός κριός» για την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης
Την ακόμα πιο αντιδραστική τροποποίηση της σχετικής Οδηγίας της ΕΕ υπερψήφισε το Ευρωκοινοβούλιο
Associated Press
|
Το
γεγονός ότι οι δικαιούχοι των επαγγελματικών ταμείων δεν έχουν καμία
διασφάλιση επιβεβαιώνει χαρακτηριστικά η πτώχευση της «Enron», που
εξαφάνισε ολόκληρο το ασφαλιστικό αποθεματικό των εργαζομένων της...
|
Το ΚΚΕ καταψήφισε την Οδηγία, καταγγέλλοντας ότι αποτελεί έναν ακόμα «πολιορκητικό κριό» για την κατεδάφιση των δημόσιων συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης (βλ. δίπλα την τοποθέτησή του στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου).
Καμία εγγύηση για τους δικαιούχους
Βασικός στόχος της Οδηγίας ήταν και παραμένει η δημιουργία μιας μεγάλης εσωτερικής αγοράς στον κλάδο των επαγγελματικών ταμείων, η οποία υπηρετώντας την αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση, προωθεί ακόμα παραπέρα το μοντέλο των «τριών πυλώνων»
και ειδικότερα την ανάπτυξη του δεύτερου (επαγγελματικά ταμεία) και
τρίτου πυλώνα (ιδιωτική ασφάλιση), σε βάρος των δημόσιων συστημάτων
ασφάλισης.Ετσι, σε μια παράλληλη διαδικασία, τα κράτη - μέλη και συνολικά η ΕΕ επιτίθενται στα δημόσια ασφαλιστικά συστήματα, περιορίζοντας τις συντάξεις και τις παροχές τους προς τους ασφαλισμένους και ταυτόχρονα ενισχύουν θεσμικά τους δύο ιδιωτικούς πυλώνες, αναζητώντας νέους φτηνούς πόρους για τη χρηματοδότηση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, αλλά και πεδία κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους που εμπλέκονται στη διαχείριση των κεφαλαίων που συγκεντρώνουν αυτά τα Ταμεία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το μέγεθος των κεφαλαίων των επαγγελματικών ταμείων στην ΕΕ ανέρχεται σήμερα στο ποσό των 2,5 τρισ. ευρώ και αφορούν τις συνταξιοδοτικές προσδοκίες 75 εκατομμυρίων ασφαλισμένων στα κράτη - μέλη.
Και λέμε προσδοκίες, γιατί τα ταμεία αυτά, όπως και στην περίπτωση των αμιγώς ιδιωτικών ασφαλίσεων, δεν δίνουν καμία εγγύηση για το ύψος των παροχών προς τους δικαιούχους, ενώ αυτές καθορίζονται από την τύχη των επενδύσεων που γίνονται με τις εισφορές των ασφαλισμένων. Στην περίπτωση μάλιστα των επαγγελματικών ταμείων, ο κίνδυνος αυτός αφορά και στην πορεία της χρηματοδοτούσας εταιρείας ή μιας ομάδας επιχειρήσεων στην οποία εργάζονται οι ασφαλισμένοι ενός τέτοιου ταμείου, αφού μια τυχόν χρεοκοπία της - και τέτοιες στον καπιταλισμό είναι καθημερινές - συμπαρασύρει και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτή (π.χ. «Enron» στις ΗΠΑ παλιότερα, «British Home Stores» στην Αγγλία πιο πρόσφατα).
«Σημαντικός ρόλος στη χρηματοδότηση της οικονομίας της Ενωσης...»
Η ίδια η Οδηγία είναι σαφής ως προς τη σκοπιμότητα των επαγγελματικών ταμείων, αναφέροντας χαρακτηριστικά:«...Είναι σημαντικό επειδή τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης υφίστανται ολοένα και μεγαλύτερες πιέσεις, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι οι πολίτες ενδέχεται να βασίζονται ολοένα και περισσότερο στο μέλλον σε επαγγελματικές συνταξιοδοτικές παροχές για τη συμπλήρωση των μελλοντικών συνταξιοδοτικών αποταμιεύσεων. Τα ιδρύματα επαγγελματικών συνταξιοδοτικών παροχών διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για τη χρηματοδότηση της οικονομίας της Ενωσης (...). Δεδομένων των δημογραφικών εξελίξεων στην Ενωση καθώς και της κατάστασης όσον αφορά στους εθνικούς προϋπολογισμούς, οι επαγγελματικές συνταξιοδοτικές παροχές αποτελούν πολύτιμη προσθήκη στο δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης...».
Εδώ, με τη γνωστή γλώσσα των ευρωενωσιακών κειμένων, γίνεται καθαρή η αποστολή αυτών των Ταμείων, που δεν είναι βέβαια η προσθήκη εισοδήματος για τους ασφαλισμένους, αλλά η αντικατάσταση των συνεχώς συρρικνούμενων συνταξιουχικών εισοδημάτων από τα δημόσια συστήματα (που... «υφίστανται ολοένα και μεγαλύτερες πιέσεις») με μία μη δεσμευτική «υποσχετική» ότι στο μέλλον ο ασφαλισμένος θα πάρει κάποια συμπληρωματική παροχή.
Η επίκληση του δημογραφικού είναι η πάγια προπαγανδιστική «αλοιφή», ώστε οι ασφαλισμένοι να αποδεχτούν την περικοπή των χρηματοδοτήσεων των δημόσιων συστημάτων από τους κρατικούς προϋπολογισμούς και την εργοδοσία και αυτό στην Οδηγία θεωρείται ως «δεδομένο».
Το κύριο, βέβαια, για την ΕΕ δεν είναι τίποτα άλλο παρά η «χρηματοδότηση της οικονομίας της Ενωσης», δηλαδή η χρηματοδότηση των καπιταλιστικών ομίλων και από τις εισφορές των ασφαλισμένων (πέρα από την υπεραξία που καρπώνονται απευθείας οι καπιταλιστές) και μάλιστα χωρίς την υποχρέωση να επιστρέψουν αυτές τις εισφορές προς τους ασφαλισμένους. Ουσιαστικά, δηλαδή, τροφοδοτείται η καπιταλιστική οικονομία με «τζάμπα» χρήμα από το υστέρημα των εργαζομένων, αφού οι εισφορές αφαιρούνται από το μισθό τους, χωρίς να υπάρχει ούτε καν η νομική δέσμευση για απόδοση συγκεκριμένου ύψους παροχών στο τέλος του εργάσιμου βίου του ασφαλισμένου.
Ταυτόχρονα, ένας από τους κύριους στόχους της αναδιατύπωσης της σχετικής Οδηγίας είναι να διευκολύνει ακόμη περισσότερο τη διασυνοριακή δράση των Ταμείων αυτών. Στο πλαίσιο αυτό, δίνεται η δυνατότητα μεταφοράς όχι απλά συνταξιοδοτικών παροχών, αλλά ολόκληρου του συνταξιοδοτικού καθεστώτος από ένα κράτος - μέλος σε άλλο, των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού, τα τεχνικά αποθεματικά, δικαιώματα και υποχρεώσεις, σε Ταμείο που εδρεύει σε άλλο κράτος. Επιτρέπει, επίσης, τη χρηματοδότηση τέτοιων ταμείων από επιχειρήσεις με έδρα άλλο κράτος - μέλος από αυτό που λειτουργούν τα Ταμεία.
Ολα αυτά, βέβαια, «κουμπώνουν» και με την εξυπηρέτηση της ακόμα μεγαλύτερης κινητικότητας της εργατικής δύναμης, από κλάδο σε κλάδο, ακόμα και από χώρα σε χώρα, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου, και άρα με τη δημιουργία όρων για βαθύτερη εκμετάλλευση χωρίς «όρια» και χωρίς σύνορα. Μια κινητικότητα που περιορίζεται αν ο εργαζόμενος δεν μπορεί να «μετακινεί» αντίστοιχα και τα εν δυνάμει συνταξιοδοτικά του δικαιώματα...
«Στάχτη στα μάτια» τα περί «εποπτείας» και «επενδυτικών κανόνων»
Ο
έλεγχος και η εποπτεία που θεσπίζει η Οδηγία, παρά την πληθώρα των
τεχνικών προτύπων που χρησιμοποιεί για τα μεγέθη των τεχνικών
αποθεματικών και των περιθωρίων αφερεγγυότητας των επαγγελματικών
ταμείων, είναι αντικειμενικά αδύνατο να αποτρέψει τέτοιες περιπτώσεις
και χρησιμεύει μόνο σαν «στάχτη στα μάτια» των εργαζομένων.Πολύ περισσότερο που η Οδηγία κατοχυρώνει την «επενδυτική ελευθερία» τέτοιων Ταμείων και την κατοχύρωση της ελευθερίας κίνησης των κεφαλαίων τους στην εσωτερική αγορά της ΕΕ, γεγονός που σημαίνει ότι τα Ταμεία αυτά δεν κινδυνεύουν μόνο από την πτώχευση της εταιρείας - χρηματοδότη τους, αλλά και από το χρηματιστηριακό τζόγο στον οποίο επενδύονται τα αποθεματικά τους. Η Οδηγία επιτρέπει ακόμη την ανάθεση λειτουργιών διαχείρισης κ.λπ. των Ταμείων σε άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, καθώς και να αναθέτουν την επενδυτική τους δραστηριότητα σε επιχειρήσεις επενδυτικών διαχειριστών σε οποιοδήποτε κράτος - μέλος της ΕΕ, γεγονός που αυξάνει τους κινδύνους για τους εργαζόμενους προς όφελος των επιχειρήσεων.
Αντίστοιχα, η ίδια «λογική» αφορά και στους λεγόμενους «επενδυτικούς κανόνες» της Οδηγίας, αφού αν και δίνονται οδηγίες περί «σύνεσης» και αποφυγής «υπερβολικής έκθεσης σε κινδύνους», την ίδια στιγμή επιτρέπει την «επένδυση σε παράγωγα», δηλαδή σε χρηματοοικονομικά προϊόντα που από τη φύση τους αποτελούν την κορωνίδα του οικονομικού ρίσκου και του απροκάλυπτου τζόγου.
«Τακτικές ενημερώσεις»... αλά επιστολές Κατρούγκαλου!
Στο άρθρο 57 αναφέρεται κυνικά και απροκάλυπτα: «Τα ιδρύματα ενημερώνουν τους δικαιούχους σχετικά με τυχόν μειώσεις του ύψους των οφειλόμενων παροχών, πριν από τη λήψη οποιασδήποτε απόφασης σχετικά με τυχόν μειώσεις αυτού του είδους» και «όταν οι δικαιούχοι φέρουν σημαντικό βαθμό επενδυτικού κινδύνου κατά τη φάση πληρωμής, τα κράτη - μέλη διασφαλίζουν οι δικαιούχοι να λαμβάνουν τακτικά και εγκαίρως κατάλληλες πληροφορίες»...
Η κοροϊδία στο απόγειό της! Τα κράτη - μέλη διασφαλίζουν την... πληροφόρηση για το πόσο θα κοπεί η παροχή, αλλά δεν διασφαλίζουν την ίδια την παροχή. Φαίνεται ότι και σε αυτό το ζήτημα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τις περιβόητες επιστολές Κατρούγκαλου προς τους συνταξιούχους για τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις, δεν πρωτοτύπησε. Ακολούθησε τις... «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές»!
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου